Afgelopen zomer was ik te vinden op het strand van Terschelling. Genoten van zon, zee, strand en ons gezin. Maar dat niet alleen. Ik heb ook genoten van de ijscoman van Swartijs. Niet zomaar een ijscoman die achter een counter staat omdat ie van z’n moeder een vakantiebaantje moest gaan zoeken.
Nee, deze ijscoman was ervoor in de wieg gelegd. Tuurlijk! Hij had de looks; gespierd en bruin bovenlijf, hippe Beach short, leuk koppie, twinkeling in de ogen. Maar wat het meest opviel was wel hoe hij z’n job kleur gaf.
Vanaf mijn handdoekje had ik een prima plek om eens rustig te observeren wat nou eigenlijk de sleutel tot zijn succes was. En wat zag ik? Hij vond het gewoon leuk om ijscoman te zijn. Hij was gewoon ijscoman. Hij hield ervan om ijsjes te maken en te verkopen.
En nu komt de onthulling van zijn geheim: doordat hij zoveel hield van ijsjes, wilde hij ze het liefst aan de hele wereld verkopen. Hij maakte geen onderscheid in z’n klanten. Of er nu een meisje van 16 (voor het eerst alleen met vriendinnen op vakantie) bij zijn kar stond, of de oude dame van 75 (die heeft gezworen na deze zomer nooit meer zichzelf in een badpak te hijsen) of de papa met een dreumes op zijn schouders (waarbij het ijsje natuurlijk linea recta in het zand belandde), of dat jongetje van 6 jaar die helemaal alleen een ijsje mocht gaan halen (de euro nat van het klamme zweet in z’n handjes). Het maakte niet uit. De ijscoman maakte er bij elke klant een feestje van. Hij deed het niet voor de ‘buitenwereld’. Zijn drive kwam van binnenuit en was authentiek. En dit werkte aanstekelijk. Dus wilde iedereen bij z’n karretje staan. Waardoor hij nog blijer werd van zijn ‘gouden handeltje’.
Zo werkt dat dus, vind je ding, ga het doen en be happy!